Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Cur post Tarentum ad Archytam? Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Bestiarum vero nullum iudicium puto. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Polycratem Samium felicem appellabant. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Duo Reges: constructio interrete. Mihi enim satis est, ipsis non satis. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Itaque illa non dico me expetere, sed legere, nec optare,
sed sumere, contraria autem non fugere, sed quasi secernere.

Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de
una voluptate quaeri, de qua omne certamen est?

An hoc usque quaque, aliter in vita?

Scrupulum, inquam, abeunti;
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D.
Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo.
Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?

Verum audiamus.: Idemne, quod iucunde?
Haec dicuntur inconstantissime.: Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus, relinquamus.
Bork: Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
Sint ista Graecorum;: Non semper, inquam;
Quid enim?: Haec igitur Epicuri non probo, inquam.